روز ادبیات کودک ونوجوانان

روز ادبیات کودک و نوجوان شاید بهانه ای باشد، برای نگاهی تازه هجدهم تیرماه سالروز درگذشت مهدی اذریزدی؛ ادیب کودک و نوجوان، روز ملی ادبیات کودک و نوجوان است.

 

 

کم و بیش همه از این گله داریم که کودکان و نوجوانان ایرانی کتاب نمی خوانند یا کم کتاب می‌خوانند و بعد، بعضی ها اگر خوش بینانه نگاه کنیم به عنوان راهی برای انگیزه بخشیدن به پدیدآورندگان برای تداوم کار و جلب توجه مخاطبان برای خواندن، روز درگذشت مرحوم مهدی آذر یزدی را، روز ملی ادبیات کودک و نوجوان نامیدند.

داشتن چنین روزی خوب است، اما از همان ابتدا بعضی از پیش کسوتان ادبیات کودک و نوجوان کشور مانند آقای مصطفی رحماندوست گفته اند که چرا روز مرگ آذر یزدی باید روز ادبیات باشد و نه مثلاً روز تولد ایشان. کودک و کودکی، بیش تر یادآور تولد و زندگی است و هنوز برای کودک زود است که مرگ را به عنوان «تولدی دیگر» مطرح کنیم.

اما از این نکته که بگذریم، در تاریخ نه چندان طولانی ادبیات کودک و نوجوان کشور، دوره هایی را پشت سر گذاشته ایم که در حوزه‌ی کودک و نوجوان (مثل دیگر حوزه های زندگی) ادبیات و هنر و زیبایی، فدای سطحی نگری افراد ناوارد، اما تاثیرگذار قرار گرفته است. مهم نیست این افراد، در چه نقشی ظاهر می شدند و می شوند. گاه ممکن است پدر یا مادر باشند، گاه معلم و مدیرمدرسه و گاه صاحل منصب و مقام. حتی مهم نیست که دلسوزند و نیت آنها خیر است. مهم تاثیر منفی ناواردی و نابلدی آنها بر پیکره‌ی فرهنگ و هنر ایران اسلامی و ضربه هایی است که ادبیات کودک ونوجوان کشور از چنین سطحی نگری هایی خورده است، به ویژه که تاثیر آن ضربه ها گاه تا سالیان سال می ماند. و همچنان خسارت وارد می کند.

راستش در چنین وضعیتی، نامگذاری روز ادبیات کودک و نوجوان به تنهایی، نه می تواند جبران کننده‌ی آن صدمه ها و خسارت ها باشد و نه می تواند عموم کودکان و نوجوانان امروز را با کتاب خواندن آشتی بدهد. اما چنین روزی می‌تواند بهانه ای باشد برای این که دست اندرکاران و دوستداران کودکی و ادبیات کودک و نوجوان در فضاهای واقعی و مجازی گردهم آیند و دست به دست هم بدهند و خشت اول بنایی، درخور کودک امروز را بگذارند و این روز را سرآغاز نگاهی تازه به دنیای پیرامون بگیرند و پرتوان و دلگرم به پشتیبانی جمعی از همدیگر، طرحی نو در اندازند برای انس و الفت با کودکان و نوجوانان امروز میهن و تولید آثاری پر جاذبه برای آنان خود را، به پای ثابت و استوار گفت‌و‌گو با پدر و مادرها و معلمها و مدیران تبدیل کنند تا از این راه رخنه ای در دیوار بسته ی بزرگ ترها به روی خواندن و به روی فکرهای تازه ایجاد کنند.

 

 

 

 

Bottom of Form

Top of Form

Bottom of Form

 

 

Bottom of Form